Dit lied is geschreven in het Gronings, als eerbetoon aan mijn oma. Bij haar ben ik grotendeels opgegroeid, en ik bewaar warme, liefdevolle herinneringen aan die tijd. Haar huis voelde als thuiskomen, vol zachtheid, geborgenheid en echte aandacht.
Nog altijd wandel ik er graag om het gevoel van vroeger en haar nabijheid weer even te voelen. Ze wandelde vroeger mee en dan spoorde ze me altijd aan om luidkeels te zingen.. “Goei ‘t er mor oet kind“. Dit lied is voor haar en voor iedereen die zo’n plek in het hart draagt